Het bestaan van de maturial is in het Westen dermate in verval geraakt dat we er zelf geen woord voor hebben. Hierbij geïntroduceerd: de maturial.
Niet dat iedereen de fase van maturial bereikt, maar als je daar wel komt dan moet je er iets mee. Aangezien het fenomeen vrijwel onbekend is, valt op dat de maturials op z’n zachts gezegd ‘wat onhandig’ met zichzelf en hun leven omgaan.
Of je dat nu leuk vindt of niet, zo rond je 50ste ga je een belangrijke nieuwe levensfase binnen. Dit belangrijke biologische gegeven is de oorzaak van het feit dat je zult merken dat je waarden veranderen. Daardoor verandert ook wat je belangrijk vindt en wat betekenisvol voor je is. Je vriendschappen veranderen, je lichaam verandert en waar je ‘vroeger’ plezier uit haalde, voldoet steeds minder. Het valt je op dat je:
- dingen die je belangrijk vond, minder belangrijk worden;
- vaker bezig bent met en nadenkt over je gezondheid;
- vaker nadenkt over de dood;
- het idee hebt dat je iets gemist hebt in je leven;
- jezelf afvraagt wat je nu eigenlijk met dit leven wilt;
- steeds minder zin hebt in obligate borrels of feestjes;
- steeds vaker het gevoel hebt van ‘been there, done that’ en laat maar;
- lichaam verandert (waarbij haargroei op plaatsen waar je nooit eerder een haar hebt gezien de meest onschuldige is);
Als je meer dan vier van deze symptomen herkent, mag je jezelf een maturial noemen. Je bent in een levensfase terecht gekomen waar je persoonlijke ontwikkeling zo ongeveer wel klaar is. Nu is de tijd begonnen om daar iets mee voor jezelf te gaan doen. Je conditionering, opvoeding en scholing is de eerste 50 jaar van je leven vooral gericht op het ontwikkelen van je ‘persoonlijkheid’ en je functioneren in de buitenwereld. De verandering die zo rond je 49stewordt ingezet, vraagt om iets anders: je functioneren en de ontwikkeling van je binnenwereld.
Je bent een maturial als je klaar bent met je persoonlijke ontwikkeling. Als je een gerijpte persoonlijkheid hebt. De persoonlijke ontwikkeling die begonnen is in je peutertijd en die – biologisch gezien – doorloopt tot je 49ste. In die tussentijd zul je talloze scholen, cursussen, seminars en trainingen hebben gevolgd en vele boeken hebben gelezen over ‘hoe krijg ik een leuk leven’. En dan ineens merk je dat je er wel klaar mee bent. Dat je geen heil meer ziet in het zoveelste zelfhulpboek, de zoveelste methode, de zoveelste cursus op basis van het zoveelste wetenschappelijk onderzoek van hoe de mens in elkaar zit. Eigenlijk wil je met rust gelaten worden, ben je wel klaar met ‘die buitenwereld’ en heb je steeds minder zin in sociale verplichtingen.
Aan de andere kant heb je ‘die buitenwereld’ ook nodig. Je zult nog een jaar of twintig actief voor een inkomen moeten zorgen. Daarbij: wat je tot dusver hebt opgebouwd, wil je ook niet zomaar kwijt. “Wat nu?” is dan ook een vraag die steeds vaker zal terugkomen. Wat in ieder geval niet zal werken is om het rondje te herhalen van toen je 28 was. Aan de andere kant ben je er volkomen aan gewend dat ‘waar je blij van wordt’ iets uit de buitenwereld is. Veel maturials zoeken het dan ook in een herbeleving van hun jeugdiger jaren. Ze gaan zoeken of ze ‘nog in de markt liggen’, gaan ineens motor rijden, laten hun lijf cosmetisch restaureren, enzovoort. Het geeft wel even wat afleiding, maar het helpt niet echt.
Andere maturials verdwalen op de esoterische kermis. Het vage gevoel volgend dat er meer moet zijn in het leven dan geld, macht en status drijft ze naar ‘laagdrempelige groepen gelijkgestemden met een hoog knuffelgehalte’. Ze verliezen zichzelf in een of andere stroming of methode die het ‘normale burgerleven’ diskwalificeert of lopen een goeroe achterna die ook niet weet waar hij heengaat.
Gelukkig kan het ook anders. De persoonlijkheid die je hebt ontwikkeld is belangrijk en blijft waardevol voor je omgang met en functioneren in de buitenwereld. Deze is klaar en daar hoef je ook niets meer aan te veranderen. Nu is het tijd om je ‘Essence’ te ontwikkelen. Dit ‘Essence’ is waarmee je geboren bent, maar waarvan de ontwikkeling is stilgevallen toen je persoonlijkheid sterker werd. (Zo rond je derde levensjaar.)
Vergelijk het met een ei. De persoonlijkheid is als de eierschaal die sterk genoeg moet zijn om het ei te kunnen uitbroeden. Je hebt alles dus al, maar het vraagt wel een transformatieproces’ om de potentie van het ei te realiseren. De ontwikkeling van Essence is waardoor je thuis raakt in je binnenwereld. De kunst is om je in beide ‘werelden’ tegelijkertijd comfortabel en welvarend te voelen.
Het gaat niet om of/of, het gaat om en/en. Hoe beter de balans tussen je binnenwereld en buitenwereld wordt, des te meer ga je in de gaten krijgen dat dit geen aparte werelden zijn maar dat ze elkaar beïnvloeden. Zoals je nu beïnvloedt kunt worden door iets dat er in je omgeving gebeurt, zo zul je steeds beter in de gaten krijgen dat die omgeving verandert als gevolg van veranderingen in je binnenwereld. De ontwikkeling van Essence maakt het verschil tussen reageren op de buitenwereld en creëren van je buitenwereld. Creatie en reactie hebben dezelfde letters, het is maar net hoe je ze gebruikt.
Het antwoord op ‘wat nu’? is dan eenvoudig: terug naar school. Zoals je naar school bent gegaan om te leren hoe je je moest bewegen in de buitenwereld, zo is het nu tijd voor een school waarin je leert over je binnenwereld. Niet een school die je vertelt hoe het zit, wel een school die uitlegt hoe je zelf kunt onderzoeken. Verificatie is de basis om zelf te ervaren. Van wat je zelf hebt kunnen ervaren, weet je dat het waar is. De maturial is een waarheidzoeker. De methode is om alles dat je tot nu toe geleerd hebt niet alleen te gebruiken om te ruilen tegen geld, invloed of status maar om het nu echt voor jezelf te gaan gebruiken. Het is tijd voor een “School for 2nd Education”
